 |
| មីងលីធីសននិងប្តីកំពុងត្បាញកន្ទេល។ |
មីងលីធីសន នៅភូមិត្រាអុង ឃុំវៀងប៊ិញចែករំលែក៖ ខ្ញុំបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយរបរត្បាញតាំងពីអាយុ១៥ឆ្នាំមកម្ល៉េះ មកដល់ពេលនេះ៥១ឆ្នាំហើយ។ ប្រមាណជាង២០ឆ្នាំមុន នៅឃុំវៀងប៊ិញមានគ្រួសារជាច្រើនប្រកបរបរត្បាញកន្ទេល ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃ ចំនួនគ្រួសារដែលប្រកបរបរនេះថយចុះខ្លាំង។ របរនេះត្រូវទាមទារឱ្យមានការតស៊ូព្យាយាមនិងល្អិតល្អន់ ការត្បាញកន្ទេលនីមួយៗត្រូវចំណាយពេលដល់ទៅបីថ្ងៃទើបបានសម្រេច។ ការប្រមូលផលនិងដោះស្រាយយកកក់ទៅហាល ហើយជ្រលក់ពណ៌មានសារៈសំខាន់ណាស់ដល់គុណភាពនៃកន្ទេល ព្រោះសរសៃកក់ត្រូវបានជ្រើសរើសយ៉ាងម៉ត់ចត់ ប្រើតែសរសៃកក់វែងហើយស្វិតទើបអាចបង្កើតផលិតផលមានគុណភាពបាន។
វត្ថុធាតុសម្រាប់ធ្វើកន្ទេលគឺដើមកក់ដែលបានកាត់មិនទាន់ចាស់ បន្ទាប់មកកែច្នៃដោយឆូតជាសរសៃតូចៗ ហាលឱ្យស្ងួត លាបពណ៌តាមតម្រូវការផលិតផល។ បន្ទាប់គឺត្បាញកន្ទេល នេះជាដំណាក់កាលដែលទាមទារឱ្យមានភាពប៉ិនប្រសប់និងកាសសហការរវាងទាំងពីរនាក់។ ម្នាក់ជាអ្នកគោះកីតម្បាញហើយម្នាក់ទៀតជាអ្នកអន្ទងកក់។ ដំណាក់ការនេះទាមទារភាពអត់ធ្មត់និងល្អិតល្អន់ ព្រោះកន្ទេលនីមួយៗត្រូវត្បាញរឹងមាំនិងស្មើគ្នា ធានាផលិតផលប្រើប្រាស់បានយូរនិងស្រស់ស្អាត។ ហើយចុងក្រោយផលិតផលបានសម្រេច បន្ទាប់ពីត្បាញរួច កន្ទេលនឹងបានពិនិត្យគុណភាពមុនពេលលក់ចេញនៅទីផ្សារ។ កន្ទេលនីមួយៗបានសម្រេចត្រូវចំណាយពេលពីបីដល់បួនថ្ងៃ។
ទោះបីរបរត្បាញកន្ទេលនៅភូមិត្រាអុងបានទទួលស្គាល់ជារបរប្រពៃណីនៅចុងឆ្នាំ២០២៣ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នមុខរបរនេះនៅតែប្រឈមមុខនឹងការលំបាកជាច្រើន។ ការលំបាកដ៏ធំបំផុតចំពោះរបរត្បាញកន្ទេលគឺខ្វះពលករដែលជាអ្នកមានថ្វីដៃជំនាញខ្ពស់។ បច្ចុប្បន្ន គ្មានយុវជនចូលរួមរបរនេះ ដោយសារកត្តាមួយចំនួនដូច គ្មានប្រាក់ចំណូលលំនឹងនិងចំណាយពេលវេលាយូរក្នុងការផលិតផលិតផល។ ក្រៅពីនេះ របរត្បាញកន្ទេលនៅទីនេះនៅតែរក្សាវិធីធ្វើដោយហត្ថកម្ម ដោយខ្វះការវិនិយោគលើបច្ចេកវិទ្យាថ្មី។ គ្រួសារជាច្រើនមិនមានដើមទុនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទិញឧបករណ៍ទំនើបៗ កែលម្អបច្ចេកទេសផលិត ដែលនាំឱ្យផលិតផលពិបាកប្រកួតប្រជែងជាមួយផលិតផលឧស្សាហកម្មមានតម្លៃថោកនៅលើទីផ្សារ។ ផលិតផលកន្ទេលត្បាញប្រពៃណីបានប្រើប្រាស់ចម្បងនៅក្នុងស្រុកមិនទាន់មានឱកាសឈានចូលទីផ្សារធំ។ ប្រការទាំងនេះធ្វើឱ្យឥទ្ធិពលដោយផ្ទាល់ដល់ប្រាក់ចំណូលរបស់ប្រជាជន។
តាមសមមិត្តហុងមិញហ្វៀង-អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំវៀងប៊ិញ៖
ភូមិភាគធ្លាប់បានសហការជាមួយនឹងសិប្បករមកពីត្រាវិញដើម្បីចាត់តាំងថ្នាក់បង្រៀនត្បាញកន្ទេលប្រពៃណី ទន្ទឹមនឹងនោះ រៀបចំទៅទស្សនាជាក់ស្តែងនៅខេត្តដុងថាបដើម្បីរៀនសូត្រអំពីទម្រង់ផលិតកន្ទេលប្រសិទ្ធភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ របរត្បាញកន្ទេលសព្វថ្ងៃនៅតែប្រឈមមុខនឹងការលំបាកជាច្រើន ត្រូវការដំណោះស្រាយអភិរក្សនិងពង្រីកឱ្យសមស្រប។ នាពេលខាងមុខ ភូមិភាគនឹងផ្តោតសំខាន់លើការងារផ្សព្វផ្សាយដើម្បីលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីការរក្សាតម្លៃប្រពៃណី ឧបត្ថម្ភគ្រួសារឱ្យបានបុលទុនអាទិភាពដើម្បីវិនិយោគកែលម្អបច្ចេកទេសនិងគំរូរចនាផលិតផលសម្បូរបែប។ ទន្ទឹមនឹងនោះ រដ្ឋអំណាចក៏បានសហការជាមួយគណៈផ្នែកគ្រប់ថ្នាក់ នាំយកផលិតផលកន្ទេលត្បាញប្រពៃណីចូលរួមក្នុងផ្សារណាត់តាំងពិព័រណ៌ដើម្បីបើកទូលាយទីផ្សារដល់អ្នកប្រើប្រាស់។
ទោះបីប្រឈមមុខជាមួយការលំបាកច្រើនក្នុងការរក្សាក៏ដោយ ទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏នៅតែមានកន្ទេលដែលបានឧស្សាហ៍ព្យាយាមត្បាញដោយថ្វីដៃដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់សិប្បករ ដ្បិតអីសម្រាប់ពួកគាត់ បន្ទាត់ត្បាញនីមួយៗគឺជាការចងចាំនូវតម្លៃប្រពៃណីដែលដូនតាយើងបានបន្សល់ទុកនិងអភិរក្សរបរប្រពៃណីរបស់ជនជាតិមិនឱ្យសាបរលាប៕
វឌ្ឍា-លីហាន់
Thông tin bạn đọc
Đóng Lưu thông tin