សិប្បការិនីស៊ើងសាធាកំពុងគូរគំនូរនៅវត្តបទុមសាគរបឹងភ្នៀត ភូមិបឹងប៊ូយ ឃុំលីវទូស្រុកត្រឹងដេ(សុកត្រាំង) |
សិប្បការិនីស៊ើងសាធាកើតនិងធំដឹងក្តីក្នុងគ្រួសារមានប្រពៃណីសិល្បៈគូរគំនូរចម្លាក់នៅអនុសង្កាត់៥សង្កាត់ទី២ទីក្រុងសុកត្រាំង(សុកត្រាំង)។ ពេលអាយុទើប១៤ឆ្នាំ បងស្រីស្នងបន្តរបរពីជីតាគឺសិប្បករលីង៉ែត ឃុំភូមីស្រុកមីទូជាសិប្បករជំនាញខាងសិល្បៈគំនូរចម្លាក់ដ៏ល្បីឈ្មោះទូទាំងខេត្តក្រុងនៅណាមបូ។ សិប្បការិនីស៊ើងសាធាឱ្យដឹង៖ ដំបូងទៅតាមជីតា បានជីតាបង្រៀនពីរបៀបលាយថ្នាំលាប បន្ទាប់មករៀនពីរបៀបរៀបចំឆាកនិងឱ្យរៀនគូរលើកដំបូងបានជីតាបង្រៀនគូរភ្នែក មាត់ ច្រមុះនិងបង្រៀនពីរបៀបផ្គួបរូបធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសមភ្នែក…ពេលជីតាទទួលអនិច្ចកម្ម ក្រៅពីការបង្រៀនផ្ទាល់ ជីតានៅទាំងបានបន្សល់ទុកសៀវភៅកត់ត្រាគ្រប់ប្រភេទអំពីគំនូរក្បូរក្បាច់ខ្នាតគំរូ បច្ចេកទេសគូរ ក្បូរក្បាច់របស់វត្តទក្ខិណនិកាយខ្មែរ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំបានខិតខំរៀនសូត្រស្រាវជ្រាវស្វែងយល់បន្ថែមពីម្តាយ ពូ តាំងពីនោះ ថ្វីដៃជំនាញបានកែលម្អយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ឆ្នាំ១៩៩៥សិប្បការិនីសាធាបានរៀបការជាមួយបុរសម្នាក់ក៏ស្រឡាញ់សិល្បៈគំនូរចម្លាក់ដូចគ្នាគឺបងឡឹមភឿងនៅស្រុកត្រឹងដេ(សុកត្រាំង) ដល់ឆ្នាំ១៩៩៦ ប្តីប្រពន្ធសិប្បការិនីសាធាបានព្រះសង្ឃវត្តនានាអញ្ជើញឆ្លាក់និងគូររូបព្រះពុទ្ធដោយយោងតាមរឿងដ៏រស់រវើកក្នុងគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនា។ ជាមួយការប៉ិនប្រសប់ បណ្តាវណ្ណកម្មដែលបានធ្វើឡើងដោយប្តីប្រពន្ធបង បានព្រះសង្ឃ ព្រះចៅអធិការវត្តគ្រប់អង្គស្ងើចសរសើរ។ ក្នុងចំណោមនោះ មានបណ្តាវត្តខ្មែរបានអនុវត្តតាមរឿង“ព្រះវេស្សន្តរ សុវណ្ណាសាម” “ពុទ្ធប្រវត្តិពីប្រសូតដល់បរិនិព្វាន” តាមវត្តនានាដូចៈ វត្តមជ្ឈិមារាមជ្រោយទឹមចាស់ នៅសង្កាត់ទី១០(ទីក្រុងសុកត្រាំង) វត្តបទុមសាគរបឹងភ្នៀត វត្តគម្ភីសាគរដងក្តោង វត្តសិរីពោធិដើមពោធិ៍(ត្រឹងដេ) វត្តព្រលានមានជ័យ វត្តវិជ្ជារាមតាគុជចាស់(ចូវថាញ់)វត្តអម្ពវនារាមដៃតាសួស្តិ៍(មីទូ) វត្តសិរីមុនីសង្កែ(ឡុងភូ) វត្តអូរជុំអារាមព្រែកចេក(ទីរួមខេត្តង៉ាណាំ) និងវត្តខ្មែរមួយចំនួននៅខេត្តគៀងយ៉ាង ត្រាវិញ កឹងធើ។ វណ្ណកម្មទាំងអស់នោះគឺជាសក្ខីភាព បញ្ជាក់ពីការផ្ចិតផ្ចង់ក្នុងការឆ្លាក់និងគូររបស់ប្តីប្រពន្ធសិប្បករដែលមានទេពកោសល្យ។ ព្រះតេជគុណស៊ើងបែ-ព្រះចៅអធិការវត្តបឹងភ្នៀត ឃុំលីវទូ ស្រុកត្រឹងដេមានសង្ឃដីកា៖ ពេលកសាងសំណង់ ព្រះសង្ឃនិងគណៈកម្មការវត្តតែងអញ្ជើញសិប្បការិនីស៊ើងសាធាមកគូរគំនូរព្រះវិហារ ឧបដ្ឋានសាលា កុដិ… ហេតុនេះព្រះសង្ឃនិងគណៈកម្មការវត្តមានការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ពីថ្វីដៃដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់សិប្បការិនីសាធាបានបង្ហាញបណ្តាវណ្ណកម្មដ៏រស់រវើក ទាក់ទាញក្បាច់រចនាស្ថាបត្យកម្មតាមព្រះពុទ្ធសាសនាទក្ខិណនិកាយខ្មែរ។
បងត្រឹងភឿង (ខាងស្តាំ) ឈរក្បែររានទេវតាដែលទើបសម្រេច |
បណ្តាសម្ភារៈដូច ខ្សាច់ ស៊ីម៉ងត៍ ដែក ថ្នាំលាប… ឆ្លងតាមថ្វីដៃប៉ិនប្រសប់របស់សិប្បករត្រឹងភឿង នៅភូមិតឹមភឿក ឃុំដាយតឹម ស្រុកមីស្វៀង(សុកត្រាំង) ធ្វើរានទេវតាប្រកបដោយក្បូរក្បាច់រចនាយ៉ាងស្រស់ស្អាតហើយមានខ្នាតធំតូចខុសៗគ្នា។ ដៃកំពុងលាបម្សៅស៊ីម៉ងត៍ បងភឿងចែករំលែក៖ ប៉ុន្មានថ្ងៃជិតៗនេះ ខ្ញុំខំធ្វើដើម្បីប្រគល់ឱ្យអតិថិជនទាន់ពេល។ រានទេវតានេះបានភ្ញៀវដាក់កក់មុនដើម្បីយកទៅទីក្រុងហូជីមិញ។ ឥឡូវនៅគ្រាន់តែផ្គួបមកវិញ ហើយធ្វើឱ្យរឹង ឆ្លាក់ក្បាច់ លាបថ្នាំនឹងបានសម្រេច។ រានទេវតាបានបងភឿងធ្វើដោយផ្ទាល់ ស្រស់ស្អាតហើយបានរចនាតាមបែបបុរាណ ផ្គួបផ្សំជាមួយក្បូរក្បាច់រចនាជនជាតិ លាបដោយពណ៌ថ្នាំដ៏ប្រណីត។ មើលពីចម្ងាយដូចជាចេតិយតូចមួយមានកំពូលខ្ពស់ មាននាគ តោចាំយាមទាំងបួនទិស… ពេលសំណេះសំណាលជាមួយយើងខ្ញុំពីការធ្វើរានទេវតា បងភឿងឱ្យដឹង៖ កាលខ្ញុំនៅបួស ឃើញសិប្បករមួយចំនួនធ្វើរានទេវតាយ៉ាងស្រស់ស្អាត ដូច្នេះខ្ញុំមានគំនិតនឹងរៀនពីសិប្បករទាំងនោះ។ កាលដំបូងចាក់ពុម្ពខូចច្រើន ពេលខូចម្តងៗខ្ញុំដកពិសោធន៍ដោយខ្លួនឯង និងការណែនាំរបស់គ្រូ ក្រោយមកទើបសម្រេចបានក្បាច់រចនាពុម្ព។ មុខរបរធ្វើរានទេវតានេះមានការលំបាកណាស់ ទាមទារអ្នកធ្វើត្រូវផ្ចិតផ្ចង់ ចិត្តមិនក្តៅទើបផលិតផលមានភាពស្រស់ស្អាត។ រានទេវតានិមួយៗជាមធ្យមត្រូវចំណាយពេលជិត១០ថ្ងៃទើបសម្រេចជាផលិតផល។ ចាប់តាំងពីពេលច្របល់ចាក់ពុម្ព សសរ ដំបូល…ដល់ស្ងួតត្រូវចំណាយពេល ពីរបីថ្ងៃ។ បន្ទាប់មកយកមកផ្គួប ដុសខាត់ លាបពណ៌លម្អិតនីមួយៗរបស់រានទេវតាថ្មីទើបសម្រេចជាផលិតផល។ បងត្រឹងភឿងប្រកបមុខរបរធ្វើរានទេវតាជាង១០ឆ្នាំមកហើយ។ ពេលសួរអំពីការជ្រើសរើសរបរធ្វើរានទេវតា បងភឿងនិយាយ៖ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ឃើញមាមីងខ្មែរសង់ផ្ទះថ្មីហើយចង់ទិញរានទេវតាសម្រាប់ដាក់មុខផ្ទះ ម៉្លោះហើយខ្ញុំសម្រេចចិត្តធ្វើរបរនេះ។ នៅផ្ទះខ្ញុំមានព្រលានសម្រាប់ធ្វើរានទេវតាដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែមហើយកែលម្អបានជីវភាពផង រួមចំណែករក្សាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌របស់ជនរួមជាតិខ្មែរផង។ ផលិតផលនីមួយៗមានតម្លៃប្រហែល៥លានដុង តាមខ្នាតតូចធំ។
បណ្តាសិប្បករដែលជក់ចិត្តទម្រង់សិល្បៈវប្បធម៌ខ្មែរក្រៅពីការរក្សា ក្នុងការអភិរក្ស ការពារនូវតម្លៃវប្បធម៌ប្រពៃណីដ៏ល្អស្អាតរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរ នៅទាំងជួយលើកស្ទួយសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ បង្កើនជីវភាពសម្ភារៈស្មារតីឱ្យមាមីង៕
ដាលីន
Thông tin bạn đọc
Đóng Lưu thông tin